In 2018 besloot ik om vervroegd - ik was 64 - te stoppen met werken bij Enexis en haar voorgangers.
Daarmee sloot ik een periode van 40 jaar hobby-en af, gewoon omdat mijn werk mijn hobby was geworden. Gaandeweg kwam ik er tijdens mijn loopbaan achter dat ik wel kon beheren, maar dat mijn passie toch in het vernieuwen zat. Techniek en mensen werd later mensen en techniek en ik kon mijn energie kwijt in de steeds wisselende functies en vakgebieden die voorbij kwamen. De trein kwam voorbij en ik stapte in, soms mensen in vertwijfeling achterlatend:”wat gaat ie nou weer doen?
Een oud collega vertelde me eens: let op! Ga alvast rond je 61e gaan nadenken: wat wil ik straks?
Ja, ik kon nu meer tijd aan mijn kleinkinderen gaan besteden, maar ik zag en zie dat niet als enige levensvervulling. Er moest meer zijn…..
Ik besloot dat ik minimaal 3 boeken zou gaan schrijven en dat ik als ZZP-er mijn diensten aan zou gaan bieden. Toen ik eenmaal mijn website had gebouwd en mijn bedrijf had ingeschreven brak de periode van pensionering aan. Na (een aantal) geweldige afscheidsfeestjes brak onze geplande verhuizing aan naar ons “seniorenappartement”.
Zelfs voor die eerste verhuizing kondigde mijn eerste opdracht zich aan:een directeur vroeg me om eens met “mijn bedrijfsogen” in zijn bedrijf rond te neuzen en verhaal te doen over mijn bevindingen.
Uiteindelijk werd het nog meer dan dat, doordat ik op zijn verzoek zijn directieteam ging coachen.
Na een klein jaar eindigde deze opdracht en kondigde de volgende zich weer aan: een interview opdracht bij een Internationaal consultancybedrijf.
Ook in die periode werd ik getest door INVK en dat pakte positief uit, maar ik besloot om er toch niet op in te gaan.
Na de consultancy opdracht wist een oud leidinggevende me te vinden om een spoedklus op ict gebied uit te voeren en een andere oud collega wees me er op dat een opleidingsinstituut dringend op zoek was naar docenten. Ik werd daar aangenomen als free lancer en ook een ander opleidingsbedrijf verstrekte me wat tussentijdse opdrachten.
Deze periode afsluitend kwam ik “definitief” in de onderwijswereld terecht en ik constateer dat ik inmiddels tot einde 2022 “vol” gepland ben. Vol betekent dan maximaal 2 dagen per week, ik wil tenslotte vrij houden voor de andere leuke privé zaken. Toen Corona kwam besloot ik een helpdesk op te richten waar ik gratis - voor gepensioneerden en minder bedeelden in mijn woonplaats - mijn diensten aan bood om ze “het contact” met de wereld niet te laten verliezen. Een computer was voor hen in die tijd een kleine levensader. Er werd gretig gebruik van gemaakt…
Ook tot op heden overkomen me dus zaken, die voortkomen uit een duwtje van mij en hulp van anderen.
Ik heb me aangemeld als taalvrijwilliger in mijn woonplaats. Dat kan ik - onder voorbehoud van gezondheid - tot op hoge leeftijd blijven doen.
Mijn website www.Sigma4U.nl is weer aangepast aan de huidige stand van zaken en voorlopig :) weer actueel.
Never a dull moment, i love it!